ព័ត៌មានទាន់ហេតុការណ៍
មជ្ឈមណ្ឌលព័ត៌មានដើមអម្ពិលប្រកាសនៅថ្ងៃនេះ ផ្អាកការបោះពុម្ពផ្សាយកាសែតដើមអម្ពិល ទស្សនាវដ្តីមរកត ការផ្អាកការផ្សាយវិទ្យុដើមអម្ពិល។ ប៉ុន្តែគេហទំព័រនៅដំណើរការជាធម្មតា។ បើតាមប្រភពព័ត៌មាន ការផ្អាកសកម្មភាពរបស់ខ្លួននេះ គឺដោយសារតែបញ្ហាហិរញ្ញវត្ថុ។
Doeum Ampil' Information Center announces today to postpone their publication of Doeum Ampil Newspaper, Morakot Maazine, Doeum Ampil radio. But Doeum Ampil website still running. According to source, financial crisis is a major problem.
Centre des Informations Doeum Ampil annonce aujourd'hui qu'il suspends des publications du journal Doeum Ampil, le Magazine Morokot et ladiffusion de la radio Doeum Ampil. Selon la source, le probleme financier est la cause de cette suspension d'activités.
Wednesday, June 30, 2010
Tuesday, June 29, 2010
Saturday, June 26, 2010
ទស្សនៈព្រឹត្តិការណ៍នយោបាយខ្មែរ សាលក្រមឌុចជាវិញ្ញាសាមួយសម្រាប់វាស់ស្ទង់ពីភាពជឿជាក់ទៅលើសាលាក្តីខ្មែរក្រហម
ដោយ ប៉ែន បូណា (វិទ្យុបារាំងអន្តរជាតិ)
ប្រជា ពលរដ្ឋខ្មែរជាពិសេសជនរងគ្រោះដែលបានរួចជីវិតពីគុក ទួលស្លែងនិងក្រុមគ្រួសារអ្នកដែលបានស្លាប់យ៉ាងវេទនានៅឯវាល ពិឃាតជើងឯកកំពុងទន្ទឹងរង់ចាំយ៉ាងអន្ទះសានូវការប្រកាសសាលក្រម សំណុំរឿងឌុចអតីតប្រធានមន្ទីរសន្តិសុខស ២១ដែលគេគ្រោងនឹងប្រកាសជាសាធារណៈនៅថ្ងៃទី ២៦ខែកក្កដាខាងមុខនេះ។ ក្នុងអំឡុងពេលរង់ចាំនេះជនរងគ្រោះទាំងនោះសុទ្ធតែប្រាថ្នាចង់ឃើញ ការផ្តន្ទាទោសឌុចឲ្យជាប់ពន្ធនាគារមួយជីវិតដែលជាទោសកម្រិតខ្ពស់ បំផុតនៅកម្ពុជា។តើនឹងមានអ្វីកើតឡើងប្រសិនបើសាលក្រមនេះមិន សមតាមបំណងរបស់ជនរងគ្រោះ?
ពីពេល នេះរហូតដល់ថ្ងៃទី ២៦កក្កដាគឺជារយៈពេលមិនយូរឡើយប៉ុន្តែក្តីអន្ទះសាចង់ឃើញ សាលក្រមផ្តន្ទាទោសឌុចហាក់បានធ្វើឲ្យភាគីដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី និងជនរងគ្រោះក្នុងរបបខ្មែរក្រហមទាំងអស់ ជាពិសេសបំផុតគឺអ្នករងគ្រោះផ្ទាល់ក្នុងគុកទួលស្លែងតែម្តងមាន អារម្មណ៍ថាយូរ។
យូរឬឆាប់គឺជាបញ្ហាមួយប៉ុន្តែតើសាលក្រមដែលគេនឹងប្រកាស ផ្តន្ទាទោសឌុចក្នុងរយៈពេលមួយខែទៀតខាងមុខនេះនឹងធ្វើឲ្យអ្នក ទន្ទឹងរង់ចាំមានអារម្មណ៍បែបណា?គឺជារឿងសំខាន់មួយទៀត។ទោះបីជា ពេលនេះគេមិនទាន់ដឹងពីខ្លឹមសារនៃសាលក្រមនេះក្តីតែអ្វីដែលគេ អាចមើលឃើញនោះគឺមានសម្មតិកម្មពីរដែលអាចនឹងកើតឡើងក្នុងថ្ងៃ ប្រកាសសាលក្រមឌុច។ ទី ១ ជនរងគ្រោះអាចនឹងស្ងប់ចិត្តនិងមានអារម្មណ៍ថា ទទួលបានយុត្តិធម៌ប្រសិនបើសាលក្រមនោះមានទម្ងន់សមតាមក្តីប្រាថ្នា របស់ពួកគេ។ រីឯដំណើរការទៅមុខទៀតនៃតុលាការខ្មែរក្រហម នឹងរឹតតែទទួលបានការជឿទុកចិត្តពីសំណាក់ជនរងគ្រោះនិងមហាជនទូទៅ ថែមមួយកម្រិតទៀត។
ទី ២ ប្រសិនបើសាលក្រមនេះបែរជាគ្មានទម្ងន់គ្រប់គ្រាន់សមតាម ក្តីប្រាថ្នារបស់ជនរងគ្រោះទេនោះ ពួកគេនឹងខកចិត្តហើយមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនមិនទទួលបានយុត្តិធម៌ពីតុលាការឡើយ។ ក្នុងករណីនេះសាលាក្តីខ្មែរក្រហមច្បាស់ជានឹងទទួលរងការរិះគន់ជា ថ្មីទៀត ហើយដំណើរការទៅមុខក្នុងសំណុំរឿង ០០២ក៏អាចនឹងមិនសូវទទួលបានការយកចិត្តទុកដាក់ពីភាគីរដ្ឋប្បវេណី ប៉ុន្មានឡើយ ដោយហេតុ ថាពួកគេមិនសូវជាមានជំនឿថាខ្លួននឹងទទួលបានយុត្តិធម៌។
ជាការពិត ជនរងគ្រោះគ្រប់គ្នា សុទ្ធតែប្រាថ្នា
ចង់ឃើញមេដឹកនាំខ្មែរក្រហមដែលមានបាតដៃប្រឡាក់ ជោគជាំទៅដោយឈាមទាំងនោះទទួលទោសក្នុងកម្រិតខ្ពស់បំផុត។ ចង់បានទោសខ្ពស់បំផុតពីព្រោះតែពួកគេទទួលរងការឈឺចាប់ដែលមិន ធ្លាប់ជួបប្រទះក្នុងជីវិតមនុស្សជាតិ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ទាំងនេះ វាគ្រាន់តែជាអារម្មណ៍របស់ជនរងគ្រោះតែប៉ុណ្ណោះដែលទោះតិចឬច្រើន ពួកគេមិនអាចចៀសផុតពីការចង់បានយុត្តិធម៌មួយតាមបែប «សងសឹក»។ ប៉ុន្តែពេលខ្លះអារម្មណ៍បែបនេះក៏អាចនឹងមិនឆ្លុះបញ្ចាំងពី យុត្តិធម៌តាមផ្លូវច្បាប់ដែរ។ នៅក្នុងសវនាការចុងក្រោយកាលពីខែវិច្ឆិកាឆ្នាំ ២០០៩ ព្រះរាជអាជ្ញាបានទាមទារឲ្យផ្តន្ទាទោសឌុចតែរយៈពេល ៤០ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ។
ប្រសិនបើគេនិយាយពីជីវិតរបស់ឌុចដែលពេលនេះមានអាយុ៦៧ឆ្នាំទៅ ហើយនោះ ការផ្តន្ទាទោស៤០ឆ្នាំនិងទោសមួយជីវិតគឺគ្មានអ្វីខុសគ្នាឡើយ ពោលគឺជនជាប់ចោទរូបនេះគង់តែត្រូវស្ថិតក្នុងពន្ធនាគាររហូតដល់ ថ្ងៃស្លាប់តែដដែល។ ប៉ុន្តែបើនិយាយពីទម្ងន់ទោសវិញ «៤០ឆ្នាំ» និង «មួយជីវិត»ពិតជាមានន័យមិនដូចគ្នាឡើយ។ ឥឡូវនេះទម្ងន់ទោសរបស់ឌុចត្រូវបានចៅក្រមនៃសាលាក្តីខ្មែរក្រហម សម្រេចរួចទៅហើយដោយនៅសល់តែការប្រកាសជាសាធារណៈតែប៉ុណ្ណោះ។ តើការកំណត់ទោស កាំងហ្គិចអ៊ាវហៅឌុចត្រូវឈរនៅលើហេតុផលអ្វីខ្លះ? នេះគឺជាឆន្ទានុសិទ្ធិរបស់ចៅក្រម។ ប៉ុន្តែការពេញចិត្ត ឬខកចិត្ត ការរិះគន់ឬអបអរសាទរក៏ជាសិទ្ធិរបស់ជនរងគ្រោះដែរ។
សរុបមកវិញ សវនាការសំណុំរឿង ០០១ដែលបានឈានដល់ទីបញ្ចប់កាលពីចុងឆ្នាំ២០០៩ គឺជាជោគជ័យមួយជំហានរបស់សាលាក្តីខ្មែរក្រហម។ ប៉ុន្តែ សាលក្រមដែលគេនឹងប្រកាសក្នុងពេលឆាប់ៗនេះ គឺជាវិញ្ញាសាចុងក្រោយដែលអាចបញ្ជាក់ពីតម្លៃពិតប្រាកដរបស់ សាលាក្តីនេះ។ «ពៀររំងាប់ដោយការមិនចងពៀរ» នេះ ជាទ្រឹស្តីព្រះពុទ្ធសាសនាដែលពលរដ្ឋខ្មែរគ្រប់រូបប្រកាន់យកនិងបាន បង្ហាញពីភាពអត់ធ្មត់រយៈពេល ៣០ឆ្នាំមកហើយ។
ប៉ុន្តែ «យុត្តិធម៌ ត្រូវតែផ្តល់ជូនដល់ជនរងគ្រោះ» នេះក៏ជាគោលការណ៍ដែលតុលាការខ្មែរក្រហមត្រូវប្រកាន់យកនិងបំពេញ ឲ្យបានដូចគ្នាដែរ។ លទ្ធផលដែលផ្ទុយពីនេះ អាចនឹងជះឥទ្ធិពលអាក្រក់ដល់សាលាក្តីខ្មែរក្រហមដោយចៀសមិនផុត៕
បច្ចុប្បន្នភាពកម្ពុជាបក្សសម រង្ស៊ីពិចារណាបង់ប្រាក់ជំនួសលោកស្រី មូរ សុខហួរ
គណបក្សសម រង្ស៊ី កំពុងពិចារណាអំពីការបង់ប្រាក់ជំនួសលោកស្រី មួរ សុខហួរដើម្បីបញ្ចៀសបញ្ហាដែលនឹងកើតឡើងចំពោះលោកស្រីតំណាងរាស្រ្ត របស់ខ្លួន។ គណៈអចិន្ត្រៃយ៍នៃគណបក្សប្រឆាំងបានលើកយកបញ្ហានេះមកពិភាក្សាក្នុង កិច្ចប្រជុំកាលពីថ្ងៃព្រហស្បតិ៍។ យ៉ាងណាក៏ដោយ គណបក្សសម រង្ស៊ីនៅរង់ចាំពិគ្រោះយោបល់ជាមួយលោកស្រីមួរ សុខហួរសិន។ លោកស្រីមួរ សុខហួរដែលកំពុងស្ថិតនៅឯសហរដ្ឋអាមេរិក បានអះអាងមុននឹងចេញដំណើរថា លោកស្រីមិនព្រមបង់ប្រាក់ក្នុងរឿងចាញ់ក្តីលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រីហ៊ុន សែនឡើយ។
លោកស្រីមួរ សុខហួរ តំណាងរាស្រ្តខេត្តកំពតនៃគណបក្សសម រង្ស៊ីត្រូវបាន
តុលាការ កំពូលកាត់ក្តីកាលពីថ្ងៃទី ២មិថុនាឲ្យចាញ់លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រីហ៊ុន សែនក្នុងបទបរិហាកេរ្តិ៍។ លោកស្រីត្រូវបានតុលាការបង្គាប់ឲ្យបង់ប្រាក់សងជម្ងឺចិត្តលោកនាយក រដ្ឋមន្ត្រីចំនួន ៨លានរៀលនិងប្រាក់ពិន័យចំនួន ៨លាន៥សែនរៀលទៀតត្រូវបង់ចូលថវិកាជាតិ។ ប៉ុន្តែលោកស្រីមួរ សុខហួរមិនទទួលយកការវិនិច្ឆ័យរបស់តុលាការឡើយ ហើយក៏បានបដិសេធមិនព្រមបង់ប្រាក់ដែរ។
ការបដិសេធមិនព្រមបង់ប្រាក់តាមការបង្គាប់របស់តុលាការ អាចធ្វើឲ្យលោកស្រីប្រឈមមុខទៅនឹងទោសជាប់ពន្ធនាគារ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ឥឡូវនេះ គណបក្សប្រឆាំងហាក់បានបន្ទន់ឥរិយាបថបន្តិចហើយ។ លោកគឹម សួរភិរិទ្ធបានពន្យល់ថា ក្នុងនាមជាខ្មែរ គណបក្សរបស់លោកចង់បង្ហាញពីការសម្របសម្រួលដើម្បីបញ្ចប់បញ្ហាដែល អាចនឹងនាំឲ្យជះឥទ្ធិពលអាក្រក់ដល់នយោបាយរបស់គណបក្សប្រឆាំង។ យ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកនាំពាក្យស្តីទីរបស់គណបក្សសម រង្ស៊ីបានអះអាងថា គេនៅរង់ចាំពិគ្រោះយោបល់ជាមួយលោកស្រីមួរ សុខហួរសិនមុននឹងសម្រេចបង់ប្រាក់នេះ។
លោកស្រីមួរ សុខហួរពេលនេះកំពុងបំពេញបេសកកម្មនៅឯសហរដ្ឋអាមេរិក។ លោកស្រីបានចាកចេញពីប្រទេសកាលពីយប់ថ្ងៃទី ១៧មិថុនា ដោយនាំទៅជាមួយនូវញ្ញត្តិដែលមានហត្ថលេខាគាំទ្រពីពលរដ្ឋខ្មែរ ២០០០នាក់ទៅជូនលោកប្រធានាធិបតីសហរដ្ឋអាមេរិក បារ៉ាក់ អូបាម៉ា។ ញ្ញត្តិនេះ មានគោលដៅស្នើឲ្យរដ្ឋាភិបាលលោកអូបាម៉ាជូយអន្តរាគមន៍ចំពោះប្រពន្ធ័ យុត្តិធម៌នៅកម្ពុជាដែលលោកស្រីអះអាងថា «អយុត្តិធម៌» និងមានភាពលំអៀង។
ព័ត៌មានស្តីពីការបង់ប្រាក់ជំនួសលោកស្រីមួរ សុខហួរពីសំណាក់គណបក្សសម រង្ស៊ីហាក់បានធ្វើឲ្យស្ថានការណ៍ធូរស្រាលបន្តិច។ យ៉ាងណាក៏ដោយ គេនៅចាំមើលប្រតិកម្មពីលោកស្រីមួរ សុខហួរសិន ថាតើលោកស្រីសុខចិត្តទទួលយកសំណើរបស់គណបក្សសម រង្ស៊ីដើម្បីបញ្ចប់បញ្ហាឬក៏សុខចិត្តដើរចូលពន្ធនាគារ៕
Cambodia Reluctant To Host Sea Games In 2015
PHNOM PENH, June 25 (Bernama) -- Cambodia has yet to decide whether or not to host the Southeast Asian Games (SEA GAMES) in 2015, fearing the lack of human resources, Xinhua news agency reported, citing a top Cambodian sports official as saying Friday.
"Technically, it is quite tough for Cambodia to host it, especially from the NOCC capacity, but that depends on the government leaders who have clear and long vision on the matter," said Vath Chamroeun, secretary general of the National Olympic Committee of Cambodia (NOCC).
He said a number of factors such as human resource, sports structure, sport management, environment, and financial resource needed to be reviewed before a country decided to lodge a bid for the regional sports event.
It was reported that Laos had to spend about US$100 million to host the multi-sport event in 2009, according to Chamroeun.
A founding member of the SEA Games that was launched in 1959, Cambodia has never hosted the event.
Chamroeun said during a meeting of the SEA Games Federation Council in Jakarta on May 28-29, the Cambodian delegation was advised to host the SEA Games in 2015.
PHNOM PENH, June 25 (Bernama) -- Cambodia has yet to decide whether or not to host the Southeast Asian Games (SEA GAMES) in 2015, fearing the lack of human resources, Xinhua news agency reported, citing a top Cambodian sports official as saying Friday.
"Technically, it is quite tough for Cambodia to host it, especially from the NOCC capacity, but that depends on the government leaders who have clear and long vision on the matter," said Vath Chamroeun, secretary general of the National Olympic Committee of Cambodia (NOCC).
He said a number of factors such as human resource, sports structure, sport management, environment, and financial resource needed to be reviewed before a country decided to lodge a bid for the regional sports event.
It was reported that Laos had to spend about US$100 million to host the multi-sport event in 2009, according to Chamroeun.
A founding member of the SEA Games that was launched in 1959, Cambodia has never hosted the event.
Chamroeun said during a meeting of the SEA Games Federation Council in Jakarta on May 28-29, the Cambodian delegation was advised to host the SEA Games in 2015.
កម្ពុជាកំពុងរៀបចំគោលនយោបាយជំរុញផលិតកម្មស្រូវ និងនាំចេញអង្ករ
រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាបានប្រកាសឲ្យដឹងថា ខ្លួនកំពុងតែរៀបចំសេចក្តីព្រាងឯកសារគោលនយោបាយ
ស្តីពីការជំរុញផលិតកម្មស្រូវ និងការនាំចេញអង្កររបស់កម្ពុជា។ កម្ពុជាដែលក្នុងមួយឆ្នាំៗ នៅសល់ស្រូវជាង ៣លានតោនសម្រាប់នាំចេញ។ យុទ្ធសាស្ត្រ និងវិធានការជាច្រើនត្រូវបានលើកឡើងដើម្បីសម្រេចបាននូវ
ទិសដៅនេះ។
កម្ពុជា។
កម្ពុជាដែលតាមរបាយការណ៍ក្រសួងក
សិកម្ម នៅឆ្នាំ ២០០៩កន្លងទៅ ផលិតបានស្រូវជាង ៧ លានតោន និងនៅសល់ស្រូវជាង ៣ លានតោនដើម្បីនាំចេញ។ លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន កាលពីក្នុងកិច្ចប្រជុំវេទិការាជរដ្ឋាភិបាល និងផ្នែកឯកជន កាលពីចុងខែមេសា បានប្រកាសថា រដ្ឋាភិបាល ចង់ឲ្យកម្ពុជាក្លាយទៅជាប្រទេសនាំចេញអង្ករ ឬហៅថា «មាសស» យ៉ាងសំខាន់នៅលើទីផ្សារអន្តជាតិ។
ដើម្បីធ្វើឲ្យសម្រេចលើគោលនយោបាយនេះ រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា បានកំណត់យុទ្ធសាស្ត្រ និងវិធានការជាច្រើនដែលរួមមានការបង្កើនផលិតភាពស្រូវ ការកសាង និងកែលម្អហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធផ្លួវថ្នល់ ធារាសាស្ត្រ ថាមពលអគ្គិសនី ការផ្តល់សេវាបច្ចេកទេស និងការកែលម្អវិស័យកសិកម្ម និងការស្វែងរកទីផ្សារជាដើម។ ទោះបីយ៉ាងណាគេមិនទាន់ដឹងថា តើសេចក្តីព្រាងគោលនយោបាយនេះនឹងត្រូវបញ្ចប់នៅពេលណាឡើយ។
គួររបញ្ជាក់ថា កម្ពុជាដែលមានប្រជាជនជាង ៨០ ភាគរយជាកសិករ បាននឹងកំពុងធ្វើការនាំចេញអង្ករទៅកាន់ប្រទេសមួយចំនួនរួចមកហើយដូចជានៅក្នុងទ្វីបអាស៊ី អឺរ៉ុបជាដើម។ ប្រទេស មួយចំនួនដូចជាគូវែតបានធ្វើការបណ្តាក់ទុនវិនិយោគក្នុងវិស័យកសិកម្មដំណាំស្រូវនៅកម្ពុជា។ កម្ពុជាដែលបាន អំពាវនាវដល់ប្រទេសនានាបោះទុនវិនិយោគក្នុងវិស័យនេះ ព្រោះខ្លួនមិនទាន់ទាញឲ្យអស់សក្តានុពលពីផ្ទៃដី កសិកម្មជាច្រើនលានហិកតារបស់ខ្លួននៅឡើយ៕
A Statement by the Asian Human Rights Commission on the occasion of the UN International Day in Support of Torture Victims - June 26, 2010
CAMBODIA: Cambodia needs to take effective action to eliminate torture and improve policing
As the International Day in Support of Victims of Torture is commemorated globally, the people of Cambodia continue to face serious problems relating to guaranteed rights against torture. As far as legislation is concerned, Cambodia has been a party to all UN conventions relating to civil rights and rights against torture. Recently, it also ratified the optional protocol relating to prevention of torture, cruel, inhuman, degrading treatment and punishment. However, the common saying in Cambodia is that while all these documents are being signed, these have little practical value for the people.
Cambodia’s judicial and rule of law system are wholly inadequate to deal with this problem. In the recent visit of the UN Special Rapporteur on the situation of human rights in Cambodia, Professor Surya Prasad Subedi, highlighted the inadequacies of the judicial system in Cambodia. Unfortunately, the only response to this from the country’s prime minister was "don't tell me it is raining when I am standing in the rain." His comments were interpreted by the media to mean, 'don’t state the obvious.' Clearly, the government shares the view that the country’s rule of law and judicial system are inadequate. However, there are no plans of any sort for the improvement of these systems.
As far as torture is concerned, Cambodia still does not have a proper definition of torture incorporated into its domestic legislation. The penal code recognizes torture as a crime, but it has not incorporated a clear definition of torture into its legal framework. It has been the recommendation of the CAT committee, as well as local and international human rights organizations, that the government should bring about legislation which incorporates a clear definition of torture. Without clear definitions, it is not possible for courts to properly implement the constitutional and penal code provisions relating to torture in Cambodia.
The problem of torture in Cambodia is similar to those in neighboring countries, and is rooted in Cambodia’s policing system which is seriously lacking in every way. Criminal investigations still use old methods and there has been no attempt to modernize the policing system of Cambodia. There have been no investments in the improvement of this system. The training of the police as well as the facilities available to the police are entirely inadequate for dealing with criminal investigations in a rational manner. The under-development of the policing system results in the constant use of coercion on people who are arrested by the police.
A characteristic of well-developed policing systems is to have a comprehensive system for receiving complaints against the police and dealing with such complaints in a satisfactory manner. In Cambodia, such a system of public complaints does not exist; it has not developed any internal controls to deal with complaints made against the policing institution. As such, the people have no avenues to make complaints.
The only limited avenue available involves making such complaints to the courts. However, when the alleged victims of torture make complaints, courts inquire from the victims as to whether they want to make a complaint against the police. At this stage, according to lawyers, the general reply of victims is that they do not wish to make any formal complaint. This is due to the fear of serious reprisals following the complaints. The complete absence of any kind of protection for those making complaints prevents people from making such complaints. Bitter experiences of the cruel systems that Cambodia has faced in its recent past act as a psychological and emotional barrier for making complaints. While Cambodia is committed to breaking away from its past, and the constitution itself recognizes this commitment, no measures have been taken to ensure protection for torture victims so that they can make complaints without fear of reprisals.
The deficient facilities of police stations and prisons mean that properly securing detainees is difficult, which further engenders torture. In police stations, there are no proper lockups, and as a result, people are often shackled to chairs by their legs or arms. Sometimes detainees are shackled for several months; a practice that is commonly discussed in Cambodia. This practice has evolved in order to prevent people from escaping. It is also common knowledge that people who make attempts to escape are punished severely. The development of adequate safeguards for arrested people is a primary need for the protection of victims and prevention of torture at police stations and detention centers.
Forensic pathology has not yet been introduced to Cambodia. Victims of torture are not been examined by doctors. The result is that no medical reports are made out on torture victims. The government of Cambodia and United nations agencies operating in Cambodia should collaborate in introducing medical and forensic facilities. Foreign donors should promote education of forensic pathologists. This will be a great contribution to prevention of torture as well as improvement of criminal investigations.
The Cambodian government has not acknowledged its duty for the compensation of victims of human rights abuses, including victims of torture. There is no possibility for victims to bring about suits so as to receive compensation for torture or cruel, inhuman treatment. Providing legal redress for torture remains a requirement that needs to be developed.
There are no facilities for psychological assistance, such as trauma counseling for torture victims. Some human rights organizations are attempting to provide such help by their own initiatives. However, due to inadequate support from the state and funding agencies, a system of providing psychological rehabilitation for victims has not been developed as yet.
Other inadequacies for the legal system for proper investigations into abuses, such as sexual harassment of women and children, are also serious flaws in the Cambodian legal system. In the absence of proper complaint and investigation mechanisms, many crimes are committed in this area and they go unaddressed. Thus, from the point of view of guaranteeing the rights of women and children, the government’s compliance with the convention against torture, cruel and inhuman treatment remains a necessity.
CAMBODIA: Cambodia needs to take effective action to eliminate torture and improve policing
As the International Day in Support of Victims of Torture is commemorated globally, the people of Cambodia continue to face serious problems relating to guaranteed rights against torture. As far as legislation is concerned, Cambodia has been a party to all UN conventions relating to civil rights and rights against torture. Recently, it also ratified the optional protocol relating to prevention of torture, cruel, inhuman, degrading treatment and punishment. However, the common saying in Cambodia is that while all these documents are being signed, these have little practical value for the people.
Cambodia’s judicial and rule of law system are wholly inadequate to deal with this problem. In the recent visit of the UN Special Rapporteur on the situation of human rights in Cambodia, Professor Surya Prasad Subedi, highlighted the inadequacies of the judicial system in Cambodia. Unfortunately, the only response to this from the country’s prime minister was "don't tell me it is raining when I am standing in the rain." His comments were interpreted by the media to mean, 'don’t state the obvious.' Clearly, the government shares the view that the country’s rule of law and judicial system are inadequate. However, there are no plans of any sort for the improvement of these systems.
As far as torture is concerned, Cambodia still does not have a proper definition of torture incorporated into its domestic legislation. The penal code recognizes torture as a crime, but it has not incorporated a clear definition of torture into its legal framework. It has been the recommendation of the CAT committee, as well as local and international human rights organizations, that the government should bring about legislation which incorporates a clear definition of torture. Without clear definitions, it is not possible for courts to properly implement the constitutional and penal code provisions relating to torture in Cambodia.
The problem of torture in Cambodia is similar to those in neighboring countries, and is rooted in Cambodia’s policing system which is seriously lacking in every way. Criminal investigations still use old methods and there has been no attempt to modernize the policing system of Cambodia. There have been no investments in the improvement of this system. The training of the police as well as the facilities available to the police are entirely inadequate for dealing with criminal investigations in a rational manner. The under-development of the policing system results in the constant use of coercion on people who are arrested by the police.
A characteristic of well-developed policing systems is to have a comprehensive system for receiving complaints against the police and dealing with such complaints in a satisfactory manner. In Cambodia, such a system of public complaints does not exist; it has not developed any internal controls to deal with complaints made against the policing institution. As such, the people have no avenues to make complaints.
The only limited avenue available involves making such complaints to the courts. However, when the alleged victims of torture make complaints, courts inquire from the victims as to whether they want to make a complaint against the police. At this stage, according to lawyers, the general reply of victims is that they do not wish to make any formal complaint. This is due to the fear of serious reprisals following the complaints. The complete absence of any kind of protection for those making complaints prevents people from making such complaints. Bitter experiences of the cruel systems that Cambodia has faced in its recent past act as a psychological and emotional barrier for making complaints. While Cambodia is committed to breaking away from its past, and the constitution itself recognizes this commitment, no measures have been taken to ensure protection for torture victims so that they can make complaints without fear of reprisals.
The deficient facilities of police stations and prisons mean that properly securing detainees is difficult, which further engenders torture. In police stations, there are no proper lockups, and as a result, people are often shackled to chairs by their legs or arms. Sometimes detainees are shackled for several months; a practice that is commonly discussed in Cambodia. This practice has evolved in order to prevent people from escaping. It is also common knowledge that people who make attempts to escape are punished severely. The development of adequate safeguards for arrested people is a primary need for the protection of victims and prevention of torture at police stations and detention centers.
Forensic pathology has not yet been introduced to Cambodia. Victims of torture are not been examined by doctors. The result is that no medical reports are made out on torture victims. The government of Cambodia and United nations agencies operating in Cambodia should collaborate in introducing medical and forensic facilities. Foreign donors should promote education of forensic pathologists. This will be a great contribution to prevention of torture as well as improvement of criminal investigations.
The Cambodian government has not acknowledged its duty for the compensation of victims of human rights abuses, including victims of torture. There is no possibility for victims to bring about suits so as to receive compensation for torture or cruel, inhuman treatment. Providing legal redress for torture remains a requirement that needs to be developed.
There are no facilities for psychological assistance, such as trauma counseling for torture victims. Some human rights organizations are attempting to provide such help by their own initiatives. However, due to inadequate support from the state and funding agencies, a system of providing psychological rehabilitation for victims has not been developed as yet.
Other inadequacies for the legal system for proper investigations into abuses, such as sexual harassment of women and children, are also serious flaws in the Cambodian legal system. In the absence of proper complaint and investigation mechanisms, many crimes are committed in this area and they go unaddressed. Thus, from the point of view of guaranteeing the rights of women and children, the government’s compliance with the convention against torture, cruel and inhuman treatment remains a necessity.
Friday, June 25, 2010
News Release
(For International Day in Support of Victims of Torture - 26 June 2010)
Torture still widespread and impunity prevails, warn four UN expert
bodies
prevails in many regions of the world and is often accompanied by an
alarming degree of impunity,” warned four UN bodies* involved in
preventing torture and helping its victims, on the International Day in
Support of Victims of Torture.
“Torture continues to be widespread and certain practices amounting to
torture as well as to cruel, inhuman or degrading treatment or
punishment have been reinvigorated, in particular in the context of the
so-called global war on terror after 11 September 2001,” the group of UN
experts said.
“Some States, invoking different types of emergencies,” they noted,
“have been involved in practices such as secret detention,
disappearances, expulsion or extradition of individuals to countries
where they were in danger of torture, and other unlawful treatment or
punishment in violation of the Convention against Torture and other
international human rights instruments and humanitarian law.”
The four UN bodies stressed that “the prohibition against torture and
other forms of inhumane treatment is absolute and cannot be derogated
even under emergency situations.” In their view, “Sates must take
effective legislative, administrative, judicial or other measures to
prevent acts of torture in any territory under their jurisdiction.”
The lack of criminalization of torture and inadequate sanctions were
described by the UN experts as main factors contributing to impunity.
“States must ensure that all acts of torture are criminalized as
offences in their domestic penal law and punishable with appropriate
penalties that take into account their gravity.”
“We often see that in the few instances where perpetrators are held
accountable they often receive sentences far below what is required by
international law,” they said. “We are dismayed to see that in almost no
recent cases have there been judicial investigations into such
allegations; almost no one has been brought to justice; and most victims
have never received any form of reparation, including rehabilitation or
compensation.”
The UN experts noted that adequate reparation, tailored to the needs of
the victim including compensation and rehabilitation, is rarely provided
or entirely dependent on the limited resources of private entities and
civil society organizations. “We call upon all States to ensure that
victims of torture and other form of cruel, inhuman or degrading
treatment obtain full redress and urge them to adopt general guarantees
of non-repetition including taking determined steps to fight impunity.”
The four UN bodies urged all States to become party to the Convention
against Torture and fully adopt its provisions, recognizing the
competence of the Committee against Torture to receive individual
complaints, “in order to maximize transparency and accountability in
their fight against torture and its related impunity.”
They also call on States to ratify the Optional Protocol and thus to
engage with the Subcommittee on Prevention of Torture. The Optional
Protocol is a key instrument to prevent torture and ill-treatment by
ensuring the establishment of independent and effective national
preventive mechanisms empowered to visit places of detention.
Finally, the UN experts called on all States to contribute to the UN
Voluntary Fund for Victims of Torture as part of a universal commitment
for the rehabilitation of torture victims and their families.
(*) The UN Committee against Torture; the Subcommittee on Prevention of
Torture; the Special Rapporteur on torture and other cruel, inhuman or
degrading treatment or punishment; and the Board of Trustees of the UN
Voluntary Fund for Victims of Torture.
ENDS
អតីតព្រះមហាក្សត្រ និងព្រះមហាក្សត្រខ្មែរបញ្ចប់ព្រះទស្សនកិច្ចនៅវៀតណាម
អតីតព្រះមហាក្សត្រ និងព្រះមហាក្សត្រខ្មែរ បានយាងនិវត្តន៍មកដល់ប្រទេសកម្ពុជាវិញហើយនៅ
ព្រឹកថ្ងៃសុក្រនេះ បន្ទាប់ពីបានបញ្ចប់ព្រះទស្សនកិច្ចរយៈពេល ៤ ថ្ងៃនៅប្រទេសវៀតណាម។ ព្រះទស្សន
កិច្ចជាលក្ខណៈឯកជននេះ ត្រូវបានធ្វើឡើង ដើម្បីរឹតចំណងមិត្តភាពនៃប្រទេសទាំងពីរ។ បញ្ហានយោបាយ និងបូរណភាពដែនដី មិនត្រូវបានភាគីទាំងពីរលើកឡើងឡើយ។
តើដំណើរទស្សនកិច្ចជាលក្ខណៈឯកជនរយៈពេល ៤ ថ្ងៃរបស់សម្តេចឪនៅវៀតណាមទទួលបានលទ្ធផលយ៉ាងណាខ្លះ?
យោងតាមសេចក្តីរាយការណ៍របស់ទីភ្នាក់ងារព័ត៌មានវៀតណាម ដំណើរទស្សនកិច្ចរបស់សម្តេចឪ នរោត្តម សីហនុ សម្តេចម៉ែ និងព្រះមហាក្សត្រខ្មែរ រយៈពេលបួនថ្ងៃ ដែលបានបញ្ចប់នៅថ្ងៃនេះ គឺទទួលបាន ជោគជ័យ និងបង្ហាញនូវការរឹតចំណងមិត្តភាពរវាងប្រទេសជិតខាងទាំងពីរ ដែលធ្លាប់មានទំនាក់ទំនងតាំងពី យូរយារណាស់មកហើយ។ ចំណែកមន្ត្រីរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ក៏បានបង្ហាញពីភាពវិជ្ជមាននៃព្រះដំណើរទស្សនកិច្ចនេះដែរ ដោយបានចាត់ទុកថា ដំណើរទស្សនកិច្ចនេះ នឹងជាកត្តាមួយពង្រឹងទំនាក់ទំនងល្អដែលកម្ពុជា និងវៀតណាមមានស្រាប់ឲ្យកាន់តែមានភាពរឹងមាំបន្ថែមទៀត។ លោកទិត សុធា អ្នកនាំពាក្យអង្គភាពព័ត៌មាន និងប្រតិកម្មរហ័សរបស់ទីស្តីការគណៈរដ្ឋមន្ត្រីបានថ្លែងថា ចំណងមិត្តភាព និងកិច្ចសហប្រតិបត្តិរវាងកម្ពុជានិង វៀតណាមនឹងមានភាពស្អិតរមួត ស្ថិតស្ថេរគង់វង្សជារៀងរហូត ខណៈដែលប្រទេសទាំងពីរជាមិត្ត និងបានតស៊ូ រួមគ្នាកាលពីអតីតកាល។ លោកទិត សុធា បានលើកឡើងទៀតថា កម្ពុជាដឹងគុណជានិច្ចចំពោះវៀតណាមដែលបានជួយរំដោះ ប្រជាជនកម្ពុជាចេញពីរបបប្រល័យពូជសាសន៍ខ្មែរក្រហមនៅថ្ងៃទី ៧ មករា ឆ្នាំ ១៩៧៩។ លោកទិត សុធា បន្តថា ចំណងមិត្តភាព ដែលរឹតបន្តឹងថ្មីៗនេះ នឹងនាំមកនូវការវិនិយោគថ្មីៗទៀតពីសំណាក់ប្រទេសវៀតណាម។
ចុះចំណែកមេដឹកនាំវៀតណាម មានបានលើកឡើងពីបញ្ហាអ្វីខ្លះជាមួយនឹងសម្តេចឪ?
យោងតាមការចុះផ្សាយរបស់ទីភ្នាក់ងារព័ត៌មានវៀតណាម នៅក្នុងព្រះដំណើរទស្សនកិច្ចរបស់សម្តេចឪ បួនថ្ងៃនេះ ព្រះអង្គបានជួបសវនាការជាមួយនឹងឥស្សរជនជាន់ខ្ពស់វៀតណាមជាច្រើនរូបក្នុងនោះរួមមានលោក ប្រធានាធិបតីវៀតណាម ង្វៀន មិញទ្រៀត និងអគ្គលេខាធិការបក្សកុម្មុយនិស្តវៀតណាម ណង ឌឹកម៉ាញ់ជាដើម។មេដឹកនាំវៀតណាមបានអបអរសាទរចំពោះសមិទ្ធផលនានាដែលកម្ពុជាសម្រេចបានក្នុងការអភិវឌ្ឍជាតិកន្លង។ អគ្គលេខាបក្សកុម្មុយនិស្តវៀតណាម បានសម្តែងនូវការដឹងគុណយ៉ាងជ្រៀលជ្រៅចំពោះព្រះមហាក្សត្រ ប្រជាជន និងរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា កាលពីអតីតកាលដែលបានជួយរំដោះ និងបង្រួបបង្រួមជាតិវៀតណាម និងបាន
កសាងមិត្តភាព និងអ្នកជិតខាងល្អ ហើយបន្តការពាររហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ននេះ។ ចំណែកឯប្រធានាធិបតីង្វៀង មិញទ្រៀត ក៏បានបញ្ជាក់ថា ប្រជាជាតិវៀតណាមមិនអាចបំភ្លេចគុណកម្ពុជាបានទេចំពោះការជួយជ្រោមជ្រែង
របស់កម្ពុជាកាលពីអតីតកាល រហូតដល់សព្វថ្ងៃ។ ប្រធានាធិបតី វៀតណាម ង្វៀន មិញទ្រៀត បានគូសបញ្ជាក់ថា ព្រះដំណើរទស្សនកិច្ចរបស់សម្តេចឪ នៅក្នុងប្រទេសវៀតណាមបានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ពីទំនាក់ទំនងរវាង ប្រទេសកម្ពុជា និងវៀតណាមកាន់តែមានភាពជិតស្និទ្ធ និងសំខាន់ឡើង។ លោកង្វៀន មិញទ្រៀត បានថ្លែងថា ប្រទេសកម្ពុជា និងវៀតណាម ក៏ដូចជាប្រទេសជិតខាងឡាវ មានការតាំងចិត្តប្តូរផ្តាច់ធានា និងរឹតនូវចំណងសាមគ្គីភាពជាមួយគ្នា។ ចំណែកឯសម្តេចឪ នរោត្តម សីហនុ និងព្រះមហាក្សត្រខ្មែរ ត្រូវបានទីភ្នាក់ងារ ព័ត៌មានវៀតណាមដកស្រង់ព្រះរាជបន្ទូលថា កម្ពុជា និងវៀតណាមនៅតែបន្តទំនាក់ទំនងមិត្តភាពជាយូរអង្វែង រវាងប្រទេសជិតខាងទាំងពីរ។
ក្រៅពីការរឹតចំណងមិត្តភាព និងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការ តើមានការលើកឡើងពីបញ្ហានយោបាយ ឬ បញ្ហាព្រំដែន ដូចដែលមានការស្នើសូមពីគណបក្សប្រឆាំង និងអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលខ្លះទេ?
ដូចដែលសម្តេចឪ នរោត្តម សីហនុ និងព្រះរាជលេខាផ្ទាល់របស់ព្រះអង្គ មានបន្ទូលបញ្ជាក់តាំងពីមុន
ការចាប់ផ្តើមព្រះទស្សនកិច្ចម្ល៉េះថា ទស្សនកិច្ចដែលអតីតព្រះមហាក្សត្រ និងព្រះមហាក្សត្រទៅប្រទេសវៀត ណាមគឺមានលក្ខណៈឯកជនសុទ្ធសាធ គឺមិនមានលក្ខណៈនយោបាយទេ។ ទីបំផុតទៅ គឺពិតជាដូច្នេះមែន គ្មានសេចក្តីរាយការណ៍ ឬប្រភពព័ត៌មានណាមួយអះអាងថា សម្តេចឪ នរោត្តម សីហនុ ឬព្រះមហាក្សត្រខ្មែរ លើកឡើងពីភាពមិនប្រក្រតីនានាលើការបោះបង្គោលព្រំដែន ឬការបែងចែកនូវការគ្រប់គ្រងរួមគ្នាលើដែនដី
កម្ពុជា និងកោះត្រល់រវាងកម្ពុជា និងវៀតណាមដូចដែលគ
ណបក្សប្រឆាំង និងក្រុមសង្គមស៊ីវិលខ្លះលើក ឡើ ក៏ដូចជាលោកសឺន ស៊ូប៊ែរ្តិ៍ អនុប្រធានរណសិរ្សជាតិរំដោះប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ បានស្នើសូមអង្គព្រះមហាក្សត្រ
មានព្រះរាជតម្រិះនោះទេ។ គឺមានតែការលើកពីកិច្ចសហប្រតិបត្តិការរវាងប្រទេសទាំងពីរ និងការសន្យា
រក្សាគ្នាទៅវិញទៅមកក្នុងនាមជាប្រទេសជិតខាងល្អ។
ចុះគណបក្សសម រង្ស៊ី ដែលជាអ្នកស្នើសូមឲ្យព្រះអង្គលើកពីបញ្ហាភាពមិនប្រក្រតីនៃការបោះបង្គោល ព្រំដែនជាមួយនឹងវៀតណាមមានអត្ថាធិប្បាយយ៉ាងណាដែរ?
នៅពេលទាក់ទងនៅថ្ងៃសុក្រនេះ លោកយឹម សុវណ្ណ តំណាងរាស្ត្រ និងជាអ្នកនាំពាក្យគណបក្សសម រង្ស៊ី មិនបានបង្ហាញនូវក្តីអស់សង្ឃឹមនោះទេ បើទោះបីជាគ្មានសេចក្តីរាយការណ៍ណាមួយថាសម្តេចឪ និងមេ ដឹកនាំវៀតណាមលើកឡើងពីបញ្ហាបូរណភាពដែនដី។ ប៉ុន្តែលោកនៅតែមានជំនឿថា សម្តេចឪប្រាកដជាបានលើកបញ្ហានេះ នៅក្នុងសវនាការជាមួយនឹងមេដឹកនាំជាន់ខ្ពស់វៀតណាម។ មានជំនឿដោយលោកបញ្ជាក់ថា សម្តេចឪ ជាអង្គព្រះមហាក្សត្រដែលមានបទពិសោធខ្ពស់ក្នុងការដឹកនាំជាតិ ដូច្នេះព្រះអង្គប្រាកដជាបានលើកឡើងពីបញ្ហាបូរណភាព និងព្រំដែនរវាងកម្ពុជា និងវៀតណាម។ បញ្ហាព្រំដែន ដែលលោកយឹម សុវណ្ណ លើកឡើងថាគឺ ជាចំណុចរសើប ដូច្នេះការពិភាក្សាមិនអាចបើកចំហសម្រាប់សាធារណជននោះឡើយ។ លោកបានបន្តថា គណបក្សប្រឆាំងនឹងបន្តធ្វើកិច្ចការត្រួតពិនិត្យលើការបោះបង្គោលព្រំដែនបន្តទៀត មិនត្រឹមតែជាមួយនឹងប្រទេស វៀតណាមទេ ប៉ុន្តែនឹងបន្តទៅភាគខាងលិចជាមួយនឹងប្រទេសថៃ។ ប្រទេសថៃ និងវៀតណាមដែលតាមការ អះអាងរបស់តំណាងរាស្ត្រគណបក្សប្រឆាំង គឺនៅតែបន្តចិញ្ចឹមចិត្តក្នុងការឈ្លានពានកាន់កាប់ទឹកដីខ្មែរដោយខុសច្បាប់ដដែល៕
Thursday, June 24, 2010
ព័ត៌មានទាន់ហេតុការណ៍
សម្តេចឪ នរោត្តម សីហនុ យាងនិវត្តន៍មកដល់កម្ពុជាវិញ បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ព្រះទស្សនកិច្ចនៅវៀតណាម
សម្តេចឪ នរោត្តម សីហនុ សម្តេចម៉ែ នរោត្តម មនុនាថ សីហនុ រួមនឹងព្រះមហាក្សត្រខ្មែរ សម្តេចព្រះបរមនាថ នរោត្តម សីហមុនី បានយាងនិវត្តន៍មកដល់មាតុប្រទេសវិញហើយកាលកាពីព្រឹកមិញ បន្ទាប់ពីបានបញ្ចប់
ព្រះទស្សនកិច្ចដ៏ជោគជ័យនៅក្នុងប្រទេសវៀតណាម។ អតីតព្រះមហាក្សត្រ និងព្រះមហាក្សត្រខ្មែរ
បានយាងបំពេញទស្សនកិច្ចរយៈពេល ៤ ថ្ងៃ នៅវៀតណាមតាមការយាងរបស់ ប្រធានាធិបតីវៀតណាម ង្វៀន មិញទ្រៀត។
សម្តេចឪ នរោត្តម សីហនុ យាងនិវត្តន៍មកដល់កម្ពុជាវិញ បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ព្រះទស្សនកិច្ចនៅវៀតណាម
សម្តេចឪ នរោត្តម សីហនុ សម្តេចម៉ែ នរោត្តម មនុនាថ សីហនុ រួមនឹងព្រះមហាក្សត្រខ្មែរ សម្តេចព្រះបរមនាថ នរោត្តម សីហមុនី បានយាងនិវត្តន៍មកដល់មាតុប្រទេសវិញហើយកាលកាពីព្រឹកមិញ បន្ទាប់ពីបានបញ្ចប់
ព្រះទស្សនកិច្ចដ៏ជោគជ័យនៅក្នុងប្រទេសវៀតណាម។ អតីតព្រះមហាក្សត្រ និងព្រះមហាក្សត្រខ្មែរ
បានយាងបំពេញទស្សនកិច្ចរយៈពេល ៤ ថ្ងៃ នៅវៀតណាមតាមការយាងរបស់ ប្រធានាធិបតីវៀតណាម ង្វៀន មិញទ្រៀត។
Party General Secretary Nong Duc Manh meets with former Cambodian King Norodom Sihanouk, Queen Mother Norodom Moninieth Sihanouk and King Norodom Sihamoni during their visit to Viet Nam. — VNA/VNS Photo Nhan Sang
(VNA= Vietnam News Agency)
Party leader meets with King
HA NOI — Party General Secretary Nong Duc Manh yesterday said King Norodom Sihamoni's visit to Viet Nam was a rare and particularly important event. Welcoming the Cambodian King, Manh said he highly valued the visit.
The Party leader congratulated the achievements made by Cambodia to build and develop the country. He then wished Cambodian people success in building a peaceful, independent and democratic country.
Manh also expressed his deep gratitude to the King, former King Norodom Sihanouk and Queen Mother Norodom Moninieth Sihanouk, and the Cambodian people for their support to Viet Nam during the country's struggle for liberation and unification in the past and construction and defence at present.
He also affirmed Viet Nam's policy of giving priority to building and developing relations with Cambodia based on the motto of "fine neighbourhood, traditional friendship, comprehensive and long-lasting co-operation".
Cambodia King Norodom Sihamoni expressed his appreciation for the warm welcome.
He asserted Cambodia's determination to preserve and develop the fine neighbourly relation, traditional friendship, and comprehensive and long-lasting co-operation between Viet Nam and Cambodia.
The same day, Manh also met former King Norodom Sihanouk and Queen Mother Norodom Moninieth Sihanouk now on a friendship visit to Viet Nam together with King Norodom Sihamoni.
'We'll never forget'
Vietnamese leaders and people would never forget but always cherish the support from the Cambodian royal family and people in the past and at present, President Nguyen Minh Triet said yesterday.
He made the statement while meeting with King Norodom Sihamoni in Ha Noi.
Triet applauded the friendship visit by former King Norodom Sihanouk, Queen Mother Norodom Moninieth Sihanouk and King Norodom Sihamoni to Viet Nam.
King Sihamoni affirmed that he would follow former King Norodom Sihanouk and Queen Mother Norodom Moninieth Sihanouk in further consolidating and developing the friendship and comprehensive co-operation between the two neighbouring and fraternal countries.
The two leaders said they believed that the relations of fine friendship and co-operation between Viet Nam and Cambodia would become even closer and develop to new heights for mutual prosperity, and for regional and international peace and co-operation. — VNS
Wednesday, June 23, 2010
សេចក្តីជូនដំណឹង
វេលាម៉ោង១៥និង០០នាទីរសៀលថ្ងៃទី២៥ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០១០ នៅទីស្តីការគណៈរដ្ឋមន្រ្តីនឹងមានបើកសម័យប្រជុំពេញអង្គគណៈរដ្ឋមន្រ្តី ក្រោមអធិបតីភាពដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់សម្តេចអគ្គមហាសេនាបតីតេជោ ហ៊ុន សែន នាយករដ្ឋមន្រ្តី នៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាដើម្បីពិភាក្សាលើរបៀបវារៈដូចខាងក្រោម៖
១-សេចក្តីព្រាងព្រះរាជក្រឹត្យ ស្តីពីរបបសន្តិសុខសង្គមសម្រាប់អតីតយុទ្ធជន ។
២-សេចក្តីព្រាងអនុក្រឹត្យ ស្តីពីការបង្កើតបេឡាជាតិអតីតយុទ្ធជន។
៣-សេចក្តីព្រាងអនុក្រឹត្យ ស្តីពីស្ថិតិផ្លូវការដែលបានចាត់តាំង។
៤-ឯកសារគោលនយោបាយ ស្តីពីការជំរុញផលិតកម្មស្រូវ និងការនាំចេញអង្ករ។
៥-បញ្ហាផ្សេងៗ
បញ្ជាក់ ៖ របៀបវារៈខាងលើអាចនឹងមានការផ្លាស់ប្តូរតាមស្ថានភាពជាក់ស្តែងក្នុងករណីដែលមានការចាំបាច់។
ព័ត៌មានទាន់ហេតុការណ៍
កម្ពុជាធ្វើពិធីទទួលជំនួយរថយន្តយោធាចិនជាផ្លូវការនៅរសៀលថ្ងៃនេះ
កម្ពុជា-ចិនបានរៀបចំទទួល និងប្រគល់ជាផ្លូវការនៅថ្ងៃនេះ នូវរថយន្តយោធាជាជំនួយរបស់
ប្រទេសចិនចំនួន ២៥៧ គ្រឿង។ នៅវេលាម៉ោង ១ និង ៣០នាទីថ្ងៃពុធនេះ លោកម៉ឹង សំផន រដ្ឋលេខាធិការក្រសួងការពារជាតិ បានចូលរួមនៅក្នុងពិធីទទួលជាផ្លូវការនូវរថយន្តជំនួយទាំង នោះជាមួយនឹងមន្ត្រីចិន។ ពិធីចុះហត្ថលេខាទទួលជាផ្លូវការនឹងធ្វើឡើងនៅក្រសួងការពារជាតិ នៅរសៀលថ្ងៃនេះរវាងរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងការពារជាតិកម្ពុជា និងរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងការពារជាតិចិន។
លោករដ្ឋលេខាធិការក្រសួងការពារជាតិកម្ពុជា ម៉ឹង សំផន បានថ្លែងប្រាប់ក្រុមអ្នកយកព័ត៌មាន ក្រោមពិធីទទួលជំនួយរថយន្តយោធានោះថា មានសារៈសំខាន់សម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជានៅក្នុង វិស័យយោធា។ គួរបញ្ជាក់ថា រថយន្តទាំង ២៥៧ គ្រឿងនេះត្រូវបានប្រទេសចិនផ្តល់ឲ្យប្រទេស កម្ពុជានៅក្នុងអំឡុងជំនួបរវាងលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រីហ៊ុន សែន និងលោកប្រធានាធិបតីចិន ហ៊ូ ជីនតាវ កាលពីខែឧសភាកន្លងទៅ។ ការផ្តល់ជំនួយរថយន្តយោធាចំនួន ២៥៧ គ្រឿងរួមនឹង សម្លៀកបំពាក់យោធា ៥ ម៉ឺនសម្រាប់ផងនោះ ធ្វើឡើងមិនដល់មួយខែផង ក្រោយពីសហរដ្ឋអាមេរិក បានលុបចោលកិច្ចព្រមព្រៀងផ្តល់ជំនួយ រថយន្ត យោធា ស្រដៀងគ្នានេះ។
ទាក់ទងនឹងបញ្ហានេះ លោករដ្ឋលេខាធិការក្រសួងការពារជាតិ ម៉ឹង សំផន បានថ្លែងថា ការផ្តល់ ជំនួយរថយន្តយោធាដល់កម្ពុជាពីសំណាក់ប្រទេសចិននៅពេលនេះ មិនមែនជាការបញ្ឈឺចិត្ត សហរដ្ឋអាមេរិកទេ ហើយក៏មិនខ្លាចសហរដ្ឋអាមេរិកអាក់អន់ចិត្តដែរ៕
Subscribe to:
Posts (Atom)
